Artikelen

Toen de Nederlandse Tweede Kamer in november 2000 het wetsvoorstel 'Toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding' goedkeurde ontstond er in Duitsland een golf van kritiek. Politici van vrijwel alle partijen, artsen en vertegenwoordigers van de kerken reageerden verontrust en vaak ronduit emotioneel op het voorstel. Sinds april 2002 is de Nederlandse Euthanasiewet van kracht. Christoph Meyer kijkt terug en schetst een beeld van de verschillende reacties en de discussie in Duitsland.

Voor een land dat er zo trots op is alles bespreekbaar te maken, valt de inhoud van het Nederlandse bio-ethische debat nogal tegen. Of het nu gaat om pre-implantatiediagnostiek, euthanasie of onderzoek op embryonale stamcellen: de dapper discussiërende Nederlanders debatteren hoofdzakelijk door vreselijke ziektes en tragische gevallen aan te slepen. Losse casussen in plaats van hoofdlijnen bepalen zo het debat, en in plaats van de angst voor leed te benoemen, wordt deze ongegeneerd gebruikt. Het resultaat is altijd hetzelfde: in Nederland mag uiteindelijk, onder strenge voorwaarden en onder toezicht van een ethische commissie, alles

De Duitse angsten Tijdens een gezellige Duits-Nederlandse culturele ontmoeting onlangs in het Amsterdamse Odeon-theater werd…

De redactie vroeg twee Nederlandse journalisten om een opiniestuk over het bio-ethiek debat in Nederland en Duitsland. Annemieke Hendriks, freelance journaliste voor o.a. De Groene Amsterdammer en Gerbert van Loenen, Nederlands correspondent voor Trouw in Berlijn: twee Nederlandse journalisten die de discussie in de twee landen goed kennen maar verschillend beleven.

Mentaliteit

(26 april 2002) De laatste deelstaatverkiezingen in Duitsland voor de landelijke verkiezingen - komende september - vonden afgelopen zondag plaats in Sachsen-Anhalt. Vandaar dat de analytici op volle sterkte waren uitgerukt om de campagne en de uitslag van hun oordeel te voorzien. Sven Crefeld keek over hun schouder mee.

(19 april 2002) Dat in de Duitse politiek in het algemeen en in Duitse verkiezingscampagnes in het bijzonder op de man gespeeld wordt, is bekend.Vier jaar geleden zei SPD-lijsttrekker Gerhard Schröder tegen de Duitse kiezers: "Ich geben Ihnen neun gute Gründe, SPD zu wählen.Der zehnte heißt Kohl." In 2002 zetten de sociaal-democraten opnieuw zwaar in op de twijfels van veel Duitsers over de kanselierskandidaat van de Union.Jacco Pekelder heeft de nieuwe 'moddergooi-site' van de SPD bekeken.

Hofstedes klassieker Culture's Consequences biedt volgens Jörg H. Renner niet alleen nieuwe invalshoeken voor de discussie over globalisering maar met behulp van Hofstedes instrumenten kunnen zelfs de Duits-Nederlandse cultuurverschillen te lijf worden gegaan. Reden te meer om een keer een 'oud' standaardwerk centraal te stellen.

(12 april 2002) De Duitse keizer is er niet meer. Er zijn ook geen rijkspresidenten meer, want het land heeft met de macht van deze mannen - de laatste waren Keizer Wilhelm II en Rijkspresident Paul von Hindenburg - slechte ervaringen opgedaan. De eerste leidde Duitsland naar de Eerste Wereldoorlog, de andere gaf de functie van Rijkskanselier in januari 1933 over aan Adolf Hitler.

"Je bent in een ander land teruggekeerd dan waar je in december uit bent weggegaan", sprak mijn vader, toen hij me van de trein haalde. Ik kwam voor een bezoek van twee weken in Nederland en begreep al waar hij op doelde. Tijdens een overstap had ik een aantal tijdschriften gekocht en die gingen zonder uitzondering alleen maar over Pim Fortuyn.