31 Augustus 1990: Oost en West tekenen vereniging

Twee landen waarin alles compleet verschillend functioneerde, werden één land. Hoewel gebracht als een fusie, betrof het een overname; het herenigde Duitsland kreeg de grondwet van de BRD, het geld van de BRD, de spullen, de democratie en het economisch systeem van de BRD.

Maandag werd de ondertekening van het eenheidsverdrag herdacht, tijdens een feestelijke bijeenkomst in het Kronprinzenpalais aan de beroemde boulevard Unter den Linden in Berlijn.

Onder het verdrag staat een bekende naam: Wolfgang Schäuble. Hij voerde als minister van Binnenlandse Zaken van de BRD de onderhandelingen. Voor de DDR ondertekende Günther Krause, rechterhand van DDR-minister-president Lothar de Maizière. In het onderhandelingsteam van de DDR zat ook de huidige minister van Binnenlandse Zaken Thomas de Maizière; weliswaar een Wessi, maar door de kanselier afgevaardigd om de DDR-regering bij te staan. De vier mannen namen maandag deel aan een podiumdiscussie bij de herdenking in het Kronprinzenpalais.

Minister Thomas de Maizière publiceerde zijn herinneringen aan de onderhandelingen in 1990 dit weekeinde in de Süddeutsche Zeitung. "Wij allen wilden de Duitse eenheid- zo snel mogelijk en zo zorgvuldig als nodig. Wij allen wisten dat de deur nu open stond en dat we er nu snel door moesten. Niemand kon ons zeggen hoe lang deze gunstige historische gelegenheid zou duren. En tegelijk mochten we niet eerder klaar zijn dan de twee-plus-vier-onderhandelingen over de buitenlandse voorwaarden voor de eenheid", schrijft hij. Dit Twee-Plus-Vier-Verdrag werd getekend op 12 september 1990, door de vier bezettende mogendheden en de twee delen van Duitsland.

In de aanloop naar de herdenking blikte de gezaghebbende journalist Heribert Prantl in de Süddeutsche Zeitung terug met een kritischer blik. Hij vraagt zich af of het niet beter was geweest als er destijds voor was gekozen om een nieuwe gezamenlijke grondwet op te stellen. Dan was er ruimte geweest om elementen uit de DDR-grondwet over te nemen, zoals de mogelijkheden voor een referendum.

Toch was het verdrag volgens Thomas de Maizière een onderschatte, grootse daad in de Duitse geschiedenis. Duizend bladzijden tekst werden opgesteld om de vele aspecten van de hereniging -van de regels voor abortus tot de keuze van Berlijn als regeringszetel - vast te leggen.