Achtergrond

(12 juni 2009) Kwaliteit, onafhankelijkheid, status. De Frankfurter Allgemeine Zeitung (F.A.Z.) heeft dat volop. Het dagblad geldt als een van de beste kranten van Duitsland. In Frankfurt bezocht de Scholierenredactie de F.A.Z. en sprak een van de redacteuren.

(15 juni 2009) Ondanks tegenvallende peilingen, geeft de SPD de verkiezingsstrijd niet op. Lijsttrekker Frank-Walter Steinmeier kondigde zondag op het partijcongres van de sociaaldemocraten in Berlijn aan de campagne op het scherpst van de snede te gaan voeren. “Wij gaan de verkiezingen winnen”, aldus een zelfverzekerde Steinmeier.

De Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD) profileert zich net als de christendemocratische CDU als volkspartij en zet zich vooral in voor de belangen van werknemers en minder draagkrachtigen. De SPD bracht na de Tweede Wereldoorlog de beroemde kanseliers Willy Brandt (1969-1974) en Helmut Schmidt (1974-1982) voort.

De Freie Demokratische Partei (FDP) is rechts-liberaal. De partij vertegenwoordigt van oudsher vooral de bovenmodale inkomens. Tussen 1969 en 1998 maakte de FDP onafgebroken deel uit van de bondsregering.

(5 juni 2009) Ook in Duitsland wordt op tv naarstig gezocht naar nieuwe zangtalenten, topmodellen en tieneridolen. En de hausse aan talentenshows is nog niet voorbij. Nu wordt gezocht naar een geschikte kanselierskandidaat in het programma ‘Ich kann Kanzler’ van de publieke zender ZDF.

(3 juni 2009) De haai waarmee de liberalen op de SPD-verkiezingsposters worden vergeleken, is veelzeggend. De Duitse politieke partijen zien de Europese verkiezingen vooral als opmars voor de Bondsdagverkiezingen van dit najaar.

(8 juni 2008) De Europese verkiezingen zijn in Duitsland voor de SPD uitgelopen op een debacle. De sociaaldemocraten haalden zondag 20,8 procent van de stemmen. De CDU verloor ook sterk, maar blijft met 37,9 procent de grootste partij.

(12 juni 2009) Guido Westerwelle (47) stond bij zijn aantreden als secretaris-generaal in 1998 symbool voor de verjonging van de liberale FDP. Dat hebben ze geweten toen hij in 2002 – als partijleider inmiddels – met een neoliberaal gedachtegoed en een ‘Spasswahlkampf’ de Bondsdagverkiezingingen introk.