Nieuwe generatie
Bloei van de literatuur, DDR 1965 - 1976

De opvattingen van Stefan Heym zijn kenmerkend voor de nieuwe wind in de DDR-literatuur. Volgens Heym diende literatuur de ware maatschappelijke toestanden te beschrijven in plaats van te verbloemen. Een schrijver behoorde maatschappelijke taboes te doorbreken. De uitspraken van Heym leidden tot censuur van zijn werken en een campagne tegen zijn persoon. Toen hij zijn werk noodgedwongen in het Westen publiceerde, legde de regering hem een boete op. Dit was een gangbare praktijk.

In de dichtkunst diende zich eveneens een veelbelovende jonge generatie aan. Zij droeg een ‘frisse’ variant van het socialisme uit. De nieuwe dichters waren stuk voor stuk overtuigde socialisten. Wel plaatsten zij kritische kanttekeningen bij de starre houding van de staat. Volker Braun, Reiner Kunze en Wolf Biermann hoorden bij deze groep.

Ulrich Plenzdorf werd bekend met de tegendraadse roman ‘Die neuen Leiden des jungen W.’ (1973). Hoofdpersoon Edgar Wibeau wordt geïnspireerd door Werther uit de beroemde roman van Goethe en zondert zich af van de samenleving. Hij gaat op zoek naar ‘echte’ vrijheid. Het jeugdige taalgebruik en de vrije omgang met de Duitse literaire klassiekers was heel vernieuwend. Het boek werd door sommige lezers als schokkend ervaren.

Schrijver en zanger Wolf Biermann werd bekend met zijn brutale, spottende, maar ook gevoelige ballades. Hij werd snel populair in zowel Oost- als West-Duitsland. Biermann veegde de vloer aan met de benepen en autoritaire DDR. Zijn publicaties en muziekopnames werden al snel verboden. In de DDR kon hij alleen nog in kerken optreden, omdat daar het verbod niet van kracht was. Biermann mocht in 1976 niet meer terugkeren van een tour in de BRD. Hij werd ausgebürgert (uitgezet) door de DDR-machthebbers. Dit bracht een grote schok teweeg onder kunstenaars.