Wendepicknick

Het is 22 augustus 1989. Johannes Maier is op bezoek bij zijn moeder, Martha. Het is haar 95e verjaardag. Voor haar leeftijd is ze nog verbazingwekkend fit. Ze zit rechtop in haar stoel bij het raam in haar woning in Dresden. Ze woont nog altijd in haar eigen huis. Iedereen in de flat helpt mee om voor mevrouw Maier te zorgen. Johannes vertelt over wat hij de vorige dag op de West-Duitse tv gezien heeft. Hij moet hard praten want zijn moeder hoort niet meer zo goed. “Er was een picknick op de grens tussen Oostenrijk en Hongarije. Er waren ook mensen uit de DDR, moedertje. En weet je wat er gebeurd is? Sommige mensen zijn gewoon tijdens het feestje naar het Westen gelopen! Zo de grens over. Niemand hield ze tegen. Wil je dat wel geloven, mam! Niemand hield ze tegen. Misschien gaat het dan toch veranderen! Je kleinkinderen Maria en Friedrich praten ook over niets anders."

”Naar het Westen gelopen? Vanuit Hongarije? En ze konden gewoon doorlopen, zeg je? Het is toch niet te geloven!” Martha is ontzettend verbaasd. Dit komt omdat Martha niet, zoals de meeste andere mensen in Oost-Duitsland, naar de West-Duitse tv kijkt. Dresden ligt in een dal – er is daar geen ontvangst. En in de Oost-Duitse kranten wordt er natuurlijk niet over de picknick geschreven.