Columns

(16 januari 2006) Beieren, een nonnenklooster en een sjoemelende burgemeester. Kan die combinatie humor opleveren? Jazeker, en zowaar Duitse humor die voor Nederlanders uitstekend te verdragen is. De televisieserie ‘Um Himmels Willen’ (‘In hemelsnaam’) op de eerste Duitse zender (ARD) bewijst het. De vijfde reeks wilde kloosteravonturen is nu net van start gegaan. Fritz Wepper legt het er als burgervader telkens af tegen moeder-overste: ‘Derrick’ meets ‘The Sound of Music’.

(11 januari 2006) De Duitsers doen er alles aan om bij het snel naderende WK voetbal hun beste beentje voor te zetten. 'Keizer' Franz Beckenbauer organiseert zelfs een campagne om de Duitsers attenter te maken op "service en vriendelijkheid".

(6 januari 2006) Duitsland hunkert naar een goed 2006. Analisten en media grijpen elke reden tot optimisme aan. Misschien krijgen ze nog gelijk ook.

(21 december 2005) Je zou het bijna vergeten, met al die aandacht voor de Nederlandse sterren in Duitsland: de Bondsrepubliek heeft genoeg eigen Promis (afkorting van Prominenten), die elk jaar weer opzien baren. Daar hebben ze Rafaël, Sylvie en Tooske helemaal niet voor nodig. En Promi zijn is een serieuze business: wie is de beste van het jaar 2005 en wat moet je doen om reclame-technisch het meest waard te zijn?

(23 november 2005) Harald en Regina Gasper uit Hamburg zijn lelijk. Althans, dat zeggen ze zelf - hardop: “Wij zijn lelijk en we zijn met velen”. Zo begint eveneens het manifest van de onlangs door hen opgerichte Club der Hässlichen, oftewel de Club der Lelijkerds. Een moedige club naar voorbeeld van de Italiaanse Club dei Brutti, die al twintigduizend lelijke leden telt en terug te voeren is op een traditie uit de zestiende eeuw. Of het de Hamburgse club ook lukt zoveel zelfverklaarde lelijkerds te verwelkomen?

(27 oktober 2005) In de hoofdstad van het nieuwe Duitsland is het niet zo eenvoudig om naar voren te kijken. Niet alleen omdat je in Berlin-Mitte soms plotseling voor een huismuur vol kogelgaten staat – zijn het Russische kogels, of hebben de troepen hier een laatste poging tot verzet gedaan? – of omdat het nu eenmaal fascinerend is om rond te dwalen in de voormalige hoofdstad van het kwaad. Het is ook omdat de Duitsers het zelf zoveel over hun geschiedenis hebben. Als ik al over de boze geesten uit het verleden struikel bij het dagelijkse leven in mijn buurt, hoe kan Duitsland dat dan vermijden bij het beladen nieuwe begin in Berlijn, hun besmette hoofdstad?

(29 september 2005) "Er is veel dat Hamburg en Nederland met elkaar verbindt!" Met die woorden opende Gunnar Uldall, de minister van Economische Zaken in de deelstaat Hamburg, enkele maanden geleden een presentatie van Nederland op het raadhuisplein hier in de hanzestad. Gedurende enkele dagen wilde Nederland de Hamburgers laten zien, dat het land meer te bieden heeft dan kaas en tulpen. De rasechte Hamburgse taxichauffeur, die me onlangs voor een rit meenam, schijnt dat al langer te weten.

(23 september 2005) Het Goethe-citaat uit de titel geeft de stemming van de leidende politici van de twee grootste fracties na de Duitse verkiezingsuitslag perfect weer. Het betreft de gevoelens over de nog onbesliste machtsvraag wie uiteindelijk kanselier wordt van Duitsland. De overwegend huidige negatieve stemming onder de Duitse bevolking is evenwel niet gebaseerd op deze machtsvraag, maar op de vraag wie hen uit de economische crisis helpt. We hebben te maken met een paradoxale situatie: het vertrouwen in de politici is zeer laag, maar tegelijkertijd wordt het manna uit Berlijn verwacht. Wat moet gebeuren om deze situatie te doorbreken?

(11 augustus 2005) Ik woon boven een telefooncel. Dit was geen reden om voor mijn appartement te kiezen. Toen ik naar de woning ging kijken, viel mij de telefooncel zelfs helemaal niet op. Ik dacht dat mensen überhaupt geen gebruik van telefooncellen meer maakten. Maar in Berlijn is alles net even anders dan elders.

(2 augustus 2005) Elf maanden geleden kwam ik voor elf maanden naar Berlijn. Ik maakte een lijstje met dingen, die ik absoluut wilde zien en doen in de Duitse metropool. Nu, aan het eind van mijn tijd in Berlijn, heb ik het lijstje er nog eens bijgehaald en is er verdomd weinig weggestreept. Dan dringt zich toch de vraag bij me op: wat heb ik hier al die tijd in hemelsnaam uitgevreten?